Het is heet, vrijdagmiddag 25 mei in het Speulderbos, waar alle ontwikkelteams van Curriculum.nu zich hebben verzameld om een volgende stap te zetten in het vormgeven van een toekomstgericht curriculum. Heet in de zalen van het hotel waar koortsachtig wordt overlegd en heet in de hoofden. Na drie dagen ingespannen nadenken, focus en overleg, kookt het flink in de denktank maar wordt men ook moe. En dan dansen enkele teamgenoten met verhitte koppen door de evaluatieronde: ‘Zooooo spannend was de Giro d Italia nog nooit! Het gaat tussen Froome en Dumoulin!!! Een aantal wielerfans moeten nu echt even kijken op hun mobiel en losbreken uit de tijdsdruk om hun opdrachten op te leveren. ‘Pffff, de Giro… Nu niet aan de orde. Deze informatie is ballast…,’ haalt een ander nuchter de schouders op. Maar is dat zo?
Terugkijkend op de afgelopen drie dagen zie ik ook een soort topsport. Er is zo ongelofelijk hard gewerkt dat een kleine vergelijking met de Giro misschien niet eens zo gek is. En bovendien is het tijdens het werken juist belangrijk om stoom af te blazen van onze eigen pieken en dalen. Wat voetballen, gekke bekken en grappen en grollen tussendoor, maken het mogelijk om het vol te houden. Bijna vloeiend is op dag 1 de feedback uit het veld verwerkt op ons visiestuk. Meer dan duizend geschreven reacties zijn de afgelopen weken beoordeeld, gecatagoriseerd en verwerkt. Hier zetten we gezamenlijk de laatste puntjes op de i.
Op dag 2 fietsen we in groepen uiteen om brede concepten voor ons vakgebied te formuleren. We hebben wind mee. Hier zijn we goed in! In de middag gesprekken met andere ontwikkelteams over heikele kwesties. Welke plaatst krijgt ethiek? Welke overlap hebben we met andere teams? Daar gebeuren spannende dingen. Zowel demarrages van onverwachte inzichten, als schuren met verschillende pelotons…
En dan de laatste dag 3: presentaties, tijdsdruk, twijfel… Is dit correct geformuleerd? Halen we de finish? Hoe kan men dit vertalen naar de praktijk? We kijken kritisch naar onze producten maar zien terugkijkend dat er in deze drie dagen ook weer een hoop is neergezet. Afspraken worden gemaakt over de eindredactie die de komende week nog zal plaatsvinden om alle tussenproducten bij te schaven.
Thuisgekomen lees ik in de volkskrant van zaterdag een prachtige column van Bert Wagendorp over de Giro. Hij schrijft: ‘Het sportpubliek is wreed‘ en ‘tussen de juichkreten door klinkt altijd het verlangen naar vernedering… de verliezer is populairder dan de winnaar.’ Ook het Curriculum.nu heeft een publiek. De ontwikkelteams worden toegejuicht en gesteund omdat herkend wordt dat aandacht voor een toekomstgericht curriculum hard nodig is. Maar er is ook onbekendheid, onverschilligheid of regelrechte afkeer van ‘weer een onderwijsvernieuwing’. We zijn ervan doordrongen dat we niet alleen voor onszelf bezig zijn, maar werken aan een curriculum voor heel Nederland. Daarom willen we absoluut iets moois neerzetten. Verliezen is voor ons geen optie.
Bert Wagendorp schrijft ook in dezelfde column: ‘Volledige transparantie zou het einde van de sport betekenen… Niets interessanter dan het duistere raadsel van de wonderbaarlijke zege.’ Ook hierin zie ik parallellen met ons werk aan het curriculum. Het proces rond het vormgeven van dit curriculum is veelomvattend en complex. Een volledig beeld hiervan geven is ondoenlijk. Het is een rollercoaster net als de Giro. Er worden binnen allerlei ontmoetingen inzichten gevormd, vriendschappen gesmeed, plannen beraad… Er worden heel wat kilometers gemaakt. Van dit proces ziet u op 5 juni de tussenproducten online.
Toch een hoop paralellen dus tussen de Giro en ons werk. Toewijding, inspiratie en passie. Jazeker, onderwijs is spannend! We gaan ervoor en zijn weer een etappe verder…
Wordt vervolgd,
Annemarie van Es
Lid Ontwikkelteam Mens en Natuur
Ontwikkelteam Mens en Natuur aan het werk…