Kerst op school: een kijkje achter de schermen…

Vaak delen we vooral de mooie plaatjes, de lichtjes en de stralende kindergezichtjes… Dat zagen we gisteravond bij het kerstdiner ook in overvloed. Trots staan we bij de kerstboom op de groepsfoto…

En wie wil deze drie engeltjes nu niet mee naar huis nemen?

Naast deze beelden zijn er ook andere verhalen te vertellen. Het verhaal van de grote inspanning van vooral onze conciërge Belinda en onze vrijwilliger Marco. Zij toveren ieder jaar weer onze school direct na Sinterklaas om in een winterwonderland. En eigenlijk is de conciërge officieel al wegbezuinigd uit het onderwijs. Of het verhaal van tekorten aan leerkrachten en dat wij met een klein team wekenlang tot aan de Kerst ruim 1,6 FTE aan ziekte en lerarentekort hebben opgevangen met extra werken…

Zodoende stond ik als intern begeleider ook iedere week op donderdag voor groep 5. Al onze groepen zijn heel divers zoals ik ook al filmde in een vorig blog over de achtergrond en identiteit van onze leerlingen. We hebben in elke klas veel nationaliteiten, talenten en verhalen…

Zo vertelde een leerling mij op de dag van het kerstdiner dat ze het zo jammer vond dat ze haar vader moest missen met Kerst. Hij moet werken in Turkije en ze ziet hem gewoonlijk maar eens per jaar en dat is rond Kerst. Dit keer had hij geen toestemming gekregen van zijn werk om zijn dochter en Nederlandse vrouw te bezoeken…
Dit verhaal maakte indruk in de klas. Veel leerlingen wilden toen ook graag hun verhalen vertellen. Over die andere kant van Kerst, over verdriet en gemis dat altijd rond deze tijd extra voelbaar is…

De kinderen vertelden elkaar over vaders die werden gemist:
‘Ik heb mijn vader maar drie keer gezien‘
‘Ik zie mijn vader maar eens in de maand…’
Of ruzie in de familie:
‘Dan gaan we altijd extra stil spelen…’
En broertjes en zusjes die kort na hun geboorte zijn overleden:
‘Hij zou nu twee jaar zijn geweest…’
Er waren drie leerlingen die nog een extra broertje of zusje hadden kunnen hebben. Dit wisten ze niet van elkaar. Er vloeiden tranen en het rekenen dat gepland stond schoot erbij in. Maar ook dat is onderwijs: dat je weet met wie je in de klas zit en elkaar kan vinden en steunen als dat nodig is…

Niet alleen bij ouderen heerst dus rond Kerst vaak extra eenzaamheid en gemis. Dat is ook bij veel leerlingen het geval. Maar onze leerlingen zijn sterk en flexibel en voor het kerstdiner trokken ze allemaal hun allermooiste kleren aan en genoten ze samen van de goede dingen. Het heerlijke eten dat iedereen meebracht, de geweldige bediening door een aantal vaders (vaders die ober zijn met Kerst is een traditie bij ons op school), en natuurlijk kerstmuziek…

Onze groep 5 is heel muzikaal!

Wij delen veel met elkaar op school. Een school is niet alleen een plek waar je leert lezen en rekenen. Een school is ook een gemeenschap waar allerlei verhalen samenkomen en nieuwe verhalen ontstaan. Veel verhalen kennen we van elkaar, maar veel weten we ook niet. De school moet dus ook een plek zijn waar leerlingen hun verhalen kunnen delen…

Met die kerstgedachte sluit ik af en wil ik iedereen bedanken voor weer een goed jaar op De Startbaan. Hierbij wens ik jullie allemaal, leerlingen, collega’s en ouders hele fijne dagen.

Tot in 2018,
Juf Annemarie